« من از همان اوایل در محله غیاثی تهران رفت و آمد داشتم و از همان ایام بعضی همشهری های ما در آنجا سکونت و استقرار داشتند و دارند. در آن هنگام متوجه شدیم که قرار است یکی از علما از قم به آنجا بیاید و امامت مسجد امام موسی بن جعفر ( علیه السلام ) را عهده دار شود که ظاهرأ عده ای از کسبه و متدیّنین محل، خدمت مراجع عظام در قم رسیده بودند و تقاضای امام جماعتی عالم و موثق نموده بودند و ایشان تعییین شده بود، فلذا گفته شد که قرار است ایشان بیاید و حضرت آیة الله العظمی سید احمد خوانساری ( رحمت الله علیه ) به ایشان اقتدا کنند که این خیلی برای جا انداختن مقام عدالت و تقوای ایشان مهم بود.من در آن نماز که اولین نماز ایشان بود شرکت کردم و به قدری مسجد شلوغ بود که من در طبقه بالکن مسجد اقتدا کردم و بلند گویی هم کنار گوش من بودو من هم که بسیار به قرائت حمد و سوره حساس بودم و نمی توانستم به هر کسی اقتدا کنم خوب به حمد و سوره ایشان گوش دادم و به نظر من همه را صحیح قرائت کرد و این خیلی برای من مهم بود که قرائت ایشان صحیح است، عدالت را هم از اقتدای مرحوم آیة الله خوانساری ( رحمت الله ) برای ما ثابت شد، این مرا بسیار خوشحال نمود که مکان جماعت صد در صد صحیحی برای نماز های خود یافته ام، لذا مقید شدم که به جماعت ایشان بیایم و نیز شنیدیم که مرحوم امام خمینی ( رحمت الله ) راجع به ایشان فرموده اند که آقای سعیدی مجتهد هستند. این بسیار مرا جلب توجه نمود و وا داشت که نزد ایشان تلمذ کنم ».
شهید آیت الله سید محمد رضا سعیدی متولد سال ۱۳۰۸ هجری شمسی در مشهد مقدس بوده است، ایشان ادبیات عرب را نزد ادیب نیشابوری و علم منطق و اصول را نزد شیخ قزوینی فرا گرفت و در آن هنگام که فشار بسیار سختی بر حوزه علمیه و طلاب آن در زمان اختناق رضا شاه پهلوی بود در همان اوایل جوانی به لباس روحانیت در می آید و پس از اتمام دروس سطح حوزه به شهر مقدس قم هجرت می کند که در آنجا در درس خارج مرحوم آیة الله العظمی بروجردی ( رحمت الله ) شرکت می کند و از تبحر فقاهتانه آن مرجع بزرگ، خوشه ها می چیند و نیز در درس فقه حضرت آیة الله میزا هاشم آملی کسب فیض می کند.
در آن هنگام با درس مرحوم امام خمینی ( رحمت الله ) که در آن زمان در حوزه علمیه قم شهرت به ( حاج آقا روح الله ) داشته اند آشنا می شود و آنجا بود که آن شهید بزرگوار گویا حیات تازه ای می یابد و چندی نمی گذرد که از شاگردان برجسته امام خمینی ( رحمت الله ) می گردد و تحت اشراف ایشان به مبارزات سیاسی می پردازد و از کار های مهم ایشان در آن زمان مرتبط ساختن علماء خارج از کشور با امام خمینی ( رحمت الله ) بوده است که می کوشید ار این طریق اندیشه امام ( رحمت الله ) را به آن سوی مرز ها بکشد.
در حادثه پانزده خرداد ۱۳۴۲ که امام خمینی ( رحمت الله ) دستگیر و روزانه زندان می گردد.
آیت الله سعیدی برای تبلیغ به کویت رفته بود که از همانجا پس از شنیدن خبر دستگیری، در کویت سرو صدای بزرگی آغاز می کند و علمای آنجا را برای نامه نگاری با علمای نجف، بسیج می کند که خطر این دستگیری را گوشزد نمایند.
پس از تبعید امام خمینی ( رحمت الله ) از ایران به ترکیه و آنگاه به نجف اشرف، مبارزات وار مرحله تازه ای شد. مرحوم سعیدی به همراه بعضی دیگر از روحانیون، با نوشتن اعلامیه هایی رژیم را به وحشت و انفعال کشاندند که نام ( سید محمد رضا سعیدی ) نامی بود که در پای این اعلامیه ها، رسماً به چشم می خورد.
او به همراه بعضی مبارزین دیگر در نامه ای رسمی به امیر عباس هویدا نوشت که :« … شما خیال نکنید که با انتقال حضرت آیة الله العظمی آقای خمینی از ترکیه به عراق می شود احساسات افروخته این ملت را خاموش کنید!!!… ».
وی که تا آن وقت چندین بار با مشکلات بسیاری از سوی ساواک دولت پهلوی مواجه بود و تحت مراقبت های قرار داشت، توانست اینکه با تمام سختگیریهای مأموران امنیتی از راههای مخفی از مرز ایران بگذرد و خود را به نجف برساند تا دیدار خود را با استاد و معشوق والای خود تازه نماید. ایشان با تجدید عهد و پیمان و نیز تنظیم حرکات مبارزاتی جدید، در آن مدتی نیز که در نجف بود، تلاش بسیاری برای شناساندن امام ( رحمت الله ) به علماء و مدرسین حوزه علمیه نجف نمود و آنگاه با روح جدیدی، معشوق خود را وداع نموده و به ایران بازگشت که پس از این سفر به دعوت مردم جنوب تهران، از قم با خانواده خود به تهران هجرت نمود تا اینکه مبارزات قوی خود را از داخل پایتخت بر تخت و ریشه پهلوی بکوبد.
با ورود آیت الله سعیدی ( رحمت الله ) در سال ۱۳۴۴ شمسی به مسجد امام موسی بن جعفر ( علیهما السلام )، جنوب تهران دچار تحولی شگرف شد و نوجوانان و جوانان جذب مسجد شدند.
امام خمینی ( رحمت الله ) در نامه ای که در پانزده بهمن ۱۳۴۴ شمسی از نجف برای آقای سعیدی فرستادند مرقوم داشتند :
« … از اینکه به تهران تشریف برده اید از جهتی خوشوقت شدم، چون از هر جا بیشتر محتاج به علمای عاملین دارد مساعی جمیله جنابعالی مورد تقدیر و تشکر است ».
